Pas laat in de twintigste eeuw kwam men er in Californië achter dat de beroemde Sequoia's, de hoogste en oudste bomen ter wereld, niet alleen zichzelf uitstekend tegen vuur konden beschermen maar ook dat ze daarbij zelf voor hun voortplanting zorgden.
Ook bij grote branden, zoals in 1988 in het Yellowstone national park bleek, toen men de proef op de som nam, dat de op natuurlijke wijze ontstane branden (bv. door blikseminslag) eerder uit waren dan de branden, die een menselijke oorzaak hadden en daarom wel geblust werden. Sindsdien werden de mensen, die zich daar met de natuur bezig houden, zich steeds meer bewust dat ze, waar mogelijk, de natuur hun gang moesten laten gaan.
Betekent dit dat we het hier in Nederland of in Drenthe net zo moeten doen als die Amerikanen? Nee, de kans die de Amerikanen kregen om hun natuur te bewaren hebben wij helaas niet meer. Onze natuur, een enorm verdeeld begrip overigens, komt voort uit een eeuwenlange cultivering van de grond en onze omgeving en had ook steeds een functie.
In Amerika hebben ze bovendien veel meer ruimte dan wij en ook nog eens het geluk dat ze niet elke m2 nodig hebben voor landbouw, infrastructuur of woningen zoals wij met onze 17 miljoen mensen.
De laatste decennia, kregen met name de boeren, die zich altijd al uit hoofde van hun beroep bemoeid hadden met die gecultiveerde natuur, zich steeds meer te verantwoorden tegen opvattingen die daar soms lijnrecht tegenover stonden. In een steeds meer verstedelijkende maatschappij werd opgeroepen voor respect en bescherming van de natuur. Het probleem was alleen dat de oproepen vanuit die stadscultuur, meestal zonder reële ervaring met bossen, heide, koeien en schapen enz. niet altijd werd begrepen.
Niet gehinderd door enige kennis van de problematiek van de boeren, ook hun economische dus, werd vanuit de stad de plattelandsbevolking en vanuit de Randstad de provincies steeds meer de wil opgelegd in een richting die in steeds scherper wordende bewoordingen de plattelandsbevolking vertelde wat er moest gebeuren.
Juist vanuit die stedelijke omgeving, waar inderdaad onze milieu werd belaagd door stinkende industrie, verontrustende bodemverontreiniging en vervuiling van het water, was het volkomen legitiem deze wantoestanden aan de kaak te stellen! Terecht dat daar iets aan werd gedaan en vanuit het schonere achterland werd dat dan ook met instemming begroet.
Jammer dat de agressiever wordende toon werd gevolgd door het weghonen van mensen, die het aandurfden om vraagtekens te zetten bij de vele rapporten, onderzoeken en leuzen.
En jammer ook dat dit aan de kaak stellen is geëvolueerd naar een bedrijfstak op zichzelf, die geen enkele tegenspraak duldt.
Een bedrijfstak die via de "zure regen", de "ozonlaag", het "CO2- gehalte" nu onder aanvoering van Al Gore de "opwarming van de aarde" als bedrijfsmotto heeft.
En het begint er op te lijken dat nu ook de Natuur zo'n etiket wordt opgeplakt!
Elk argument tegen, bij voorbeeld dat de natuur zich zelf altijd redt en sterker zal blijken te zijn dan wij, mensen, wordt door de voorvechters niet "ontvankelijk" verklaard of wordt uitgelegd als natuurvijandig. En dat is jammer en maakt een dialoog onmogelijk.
In de dagen voor het Kerstreces bleek in de bomvolle Statenzaal van Drenthe die tegenstelling overduidelijk, toen het "Natuur akkoord" ter sprake kwam. De genuanceerde mening dat het in deze tijd van crisis best wat meer aan de natuur overgelaten kon worden, werd door de linkse partijen ten onrechte uitgelegd naar inzet tot een totale verwildering en verwoesting van de Drentse natuur, als er gekort wordt. Ik vraag mij af of de goedbedoelende natuurliefhebbers, die bv. bij Spier het bos kappen en een geluidswal aan leggen van grond dat met grote trucks dwars door het mooie bos aangevoerd wordt, niet bang zijn dat de biodiversiteit verstoord wordt? Zoals het ook moeilijk te begrijpen is dat er in het Oostvaarderplassengebied vele honderden runderen en edelherten moeten verhongeren met als argument dat men het aan de natuur over wil laten en er elders niet verder gebouwd mag worden omdat een zeldzaam plantje het gewaagt heeft daar te groeien. Dat begint wel erg op willekeur te lijken en daarmee wordt het steeds minder te verteren door de wat genuanceerder denkende mensen dat het omgaan en bepalen van ONZE natuur soms het alleenrecht lijkt te worden van een kleine groep. Een groep, die bovendien volledig afhankelijk is van ONZE subsidies en donaties.
Groen Links had het in de eerder genoemde discussie in de Drentse Statenzaal zelfs al over "goede natuur". Misschien ligt het aan mijn wat liberaler ingestelde geest maar dit soort uitspraken, die doen vermoeden dat zij bepalen wat goed voor ons en zelfs voor de natuur is, raken mij diep.
Ik troost mij met de wetenschap dat de Natuur het uiteindelijk toch zelf uitmaakt en de regie op een verstandige manier overneemt. Jammer genoeg is het vele geld dat wij er dan aan uitgegeven hebben voor niets gebleken.