De stikstofcrisis 'paniek'

Plots zijn we geconfronteerd met een probleem dat niemand in het dagelijks leven ervaart en dus ook niet verwachtte. Uit het niets is de uitspraak van de Raad van State gekomen dat de overheid zich moet houden aan haar eigen afspraken van het stikstofbeleid.
Dit betreft de afspraken over de hoeveelheid stikstof die mag neerslaan in Natura2000-gebieden. De rekenmethode die de overheid hanteerde leidde volgens de Raad van State niet tot het handhaven van de vastgestelde normen, de Kritische Depositie Waarden (KDW) De Natura2000-gebieden worden niet beschermd en natuurherstel dat nodig is volgens de Raad van State blijft uit.

Het Probleem:
De paniek die is uitgebroken betreft het moeten voldoen aan de KDW in de Natura2000-gebieden. Welke beperkende maatregelen moeten worden genomen, zodat er minder stikstof wordt geproduceerd en de overheid kan garanderen dat de KDW’s worden gehaald. De oplossing wordt eenzijdig gezocht vij het beperken en bestrijden van de veroorzakers van de stikstofdepositie, dat zijn:
1. De boeren, de koeien
2. Het verkeer middels de uitlaatgassen
3. Industrie, bedrijven.
Deze moeten allemaal gedwongen worden om de stikstofuitstoot te beperken.
Voor de boeren betekent dit dat er nieuwe regels komen om de omvang van de stikstofdepositie te reguleren. Dit zijn de regels voor intern en extern salderen. In de praktijk betekent dit geen uitbreiding en meestal een 30% beperking van de productie. Voor het verkeer betekent dit de verlaging van de maximumsnelheid van 130 naar 100 km per uur. Voor de industrie is nog niet bekend wat er gaat gebeuren.

Het grote zwijgen
Waar niet over gepraat wordt, is het feit dat het probleem veroorzaakt wordt door de aanwezigheid van Natura2000-gebieden (14 in Drenthe) en de krankzinnig lage KDW’s
Toen de Natura2000-gebieden werden aangewezen was dat een lobby van ecologen en biologen, er werd toen door de bestuurders gedacht als die mensen zo graag een stukje natuur willen hebben en dat willen koesteren, waarom niet? Weinigen zullen zich toen gerealiseerd hebben, dat de aanwezigheid van deze Natura2000-gebieden grote consequenties zou hebben voor de omliggende gebieden en bedrijven.
In die gebieden en in de bedrijven mag eigenlijk geen stikstofproductie plaatvinden, waardoor veel bedrijvigheid onmogelijk is geworden. Er is veel te achteloos ingestemd met de aanwijzing van de Natura2000-gebieden. De voordrachten van deze gebieden zijn gedaan door ecologen, biologe en milieu/natuurvrienden. Deze hebben waarschijnlijk wel beseft wat de consequenties zouden zijn, maar met deze consequenties hadden zij geen moeite. Minder boeren was prachtig, minder mobiliteit was goed.

De echte oplossing
Er moet opnieuw een discussie gevoerd worden over het aantal Natura2000-gebieden en de KDW’s. Er moet in ieder geval minder Natura2000-gebieden komen en de KDW’s moeten veel hoger worden. De consequentie van die hogere KDW’s zal zijn dat er andere natuur zal komen en dat vinden wij in orde. Vooral natuur zal verdwijnen die kunstmatig heel arm wordt gehouden, dat wil zeggen dat door afplaggen en begrazen er heel weinig stikstof (trouwens ook fosfaat) in de bodem achterblijft. De heidevelden en de zandverstuivingen zullen weer weidevelden worden met kleine bosschages.
Dit is een natuurlijk proces, waarmee bestaande natuur zich aanpast aan veranderende omstandigheden. De ongerepte natuur die de ecologen en biologen voor ogen hebben is helemaal niet ongerept, maar door mensen aangelegd. Iedere handeling die ondernomen wordt om deze ongerepte natuur te beschermen maakt deze natuur nog minder ongerept. Trouwens hoeveel natuur kunnen we ons in een dichtbevolkt en geïndustrialiseerd land permitteren?
Hoe natuurlijk is het om in een stuk door mensen drooggelegd land een stuk wilde natuur te hebben? De Oostvaardersplassen. Is het wel natuurlijk om in een parklandschap dat Nederland is te streven naar ongerepte natuur? Dit streven zal altijd gaan botsen met het gegeven dat in Nederland ook mensen willen leven, werken, reizen en recreëren. Niemand verwacht dat in parken wilde planten en wilde dieren leven. Die horen elders thuis, maar niet in het park dat Nederland heet.

Overwegingen
Bij de stikstofcrisis en de overige klimaatcrises is er sprake van een vast stramien. De stikstofdepositie wordt door niemand gezien of ervaren. Op grond van berekeningen en modellen is er sprake van een crisis. Dit is geen natuurcrisis maar een bestuurlijke, juridische crisis. Met de natuur gaat het juist goed.
Hetzelfde gebeurt bij de CO2crisis. Niemand ervaart een teveel aan CO2 in de lucht. Op grond van berekeningen en modellen wordt in de toekomst een temperatuurstijging voorspeld die leidt tot een natuurcrisis.
Hetzelfde gebeurt bij de biodiversiteitscrisis, niemand ervaart die crisis, er zouden veel te weinig soorten dieren en insecten meer zijn, er moet ingegrepen worden om het hele leven op aarde te redden, te herstellen.
Hetzelfde gebeurt bij de energiecrisis. Mensen ervaren helemaal geen gebrek aan energie. Er is nog voldoende fossiele energie voor de komende 50 jaar en als steenkool wordt meegerekend nog voor 200 jaar. Bovendien als er naar kernenergie gekeken zou worden, dan kunnen we nog eeuwen vooruit. En als er kernfusiecentralen zouden komen, dan kunnen we nog duizenden jaren vooruit, maar over kernenergie mag niet gepraat worden.
Trouwens al deze crises lijken qua structuur ook veel op de crises van vroeger. Zure regencrises, de hongersnoodcrises, de atoomoorlog-crises, crises waarvoor gewaarschuwd werd, maar die zich nooit hebben voorgedaan, maar waarvoor heel veel mensen erg bang zijn geweest.
Laten we alsjeblieft rationeel blijven praten over de crises en niet doen of Moeder Aarde vergaat. Er wordt al zoveel onzin gesproken en de mensen zoveel angst aangejaagd, de huidige situatie is het beste te omschrijven als dat we gegijzeld worden door ecologen, biologen, klimaatwetenschappers en energiedeskundigen, die allemaal rampen voorspellen als wij niet doen, wat zij voorstellen.
Al deze deskundigen stellen voor om zuinig en sober te leven, minder te reizen en vooral ook minder te eten. Er wordt een ander mensbeeld en maatschappijbeeld voorgestaan. Dit mensbeeld en maatschappijbeeld moeten worden nagestreefd om de natuur en het leven op aarde te redden. De maakbaarheid van de maatschappij heeft zich uitgebreid tot de maakbaarheid van het klimaat, de natuur, de mens. Er zal volgens die opvatting nog veel moeten gebeuren. Op tal van gebieden zullen veranderingen moeten plaatsvinden. De vele bekende transities. Wat deze transities allemaal gemeen hebben is dat het “moeten”er zoveel in voorkomt. Mensen zullen moeten veranderen, vanwege het hogere doel. Dit doel zal vele dwangmaatregelen heiligen.

Vertaling naar de praktijk
We werken niet aan regelingen, waarbij boeren voor de oplossing moeten gaan zorgen, door minder te produceren en/ of door hun bedrijven in te krimpen. Ze zijn niet het probleem, de bestuurlijke, juridische regels die ons zijn opgelegd door de milieuvrienden zijn het probleem. Natuurmonumenten, Green Peace, De natuur- en milieufederaties, Milieudefensie etc. zijn onze tegenstanders, de boswachter is niet je beste vriend. De bestuurders horen zich weer te richten op mensen en niet de prioriteit te leggen bij de natuur.
Het is ongehoord dat we een woningnood hebben in Nederland en toch zoveel geld in de natuur steken. In Drenthe steken we 750 miljoen euro in de natuur. Konden we dat geld maar besteden om betaalbare huizen te bouwen voor starters en mensen met een laag inkomen.

N.A.Uppelschoten

Vrz. PVV fractie PS Drenthe
16 december 2019